Hoe vertaal je rouw in woorden? Twee Friese schrijvers, Nynke Sietsma en Sytse Jansma, beschrijven het ingrijpende verlies van een geliefde. Hun verhalen zijn herkenbaar, hun woorden troostend voor anderen.
In deze FryslânDOK van Karen Bies komen beide schrijvers aan het woord. Winterzwanen (de titel komt uit een gedicht van Sytse Jansma) gaat over de troost van taal bij rouw. De schrijvers vinden die niet alleen in het schrijven zelf, maar ook in literatuur van anderen.
Journaliste Nynke Sietsma (1980) verloor haar zoontje Berend aan een ernstige ziekte, hij was nog maar net vier jaar. Ze schreef daarover het boek B. Een memoir. Dichter Sytse Jansma (1980) beschrijft in de dichtbundel Rozige maanvissen zijn rouwproces na de dood van zijn vriendin, die overleed aan een hersenbloeding.
De verhalen zijn herkenbaar, hun woorden troostend voor anderen. De schrijvers vinden dat zelf ook in literatuur. Nynke Sietsma: ‘Door te lezen weet ik dat ik niet alleen ben. Het is troostend te weten dat ik altijd dát nog heb. Het draagt me.’ Sytse Jansma over poëzie: ‘Gewone alledaagse taal is niet toereikend bij zo’n enorm verlies. Hoe het echt is, dat gevoel, die ervaring kun je er niet mee uitdrukken. Daarvoor heb je poëzie nodig.’
De uitzending is aan het begin van de Boekenweek, op 16 en 17 maart om 15:30 uur op NPO2 en op 17 maart om 17:00 uur (herhaling ieder uur) op Omrop Fryslân.
Op 19 maart is er bovendien een thema-avond in Tresoar over literatuur en rouw, met de beide schrijvers.
Bezoek website →
