Sytse Jansma (1980) woont in Harlingen en is tweetalig schrijver (Fries/Nederlands) en beeldend kunstenaar. In zijn poëzie is meertaligheid een belangrijk thema. Zijn werk kenmerkt zich als exotisch, beeldrijk en experimenteel.
Sytse: Eenzaamheid is iets dat elk mens in zijn leven zal overkomen. Het hoort namelijk bij mens-zijn. Bij mij dus ook. Je voelt je nutteloos en niet gezien. Je kunt jezelf niet meer spiegelen in de ander. Maar doordat je zo teruggekeerd bent in jezelf, kun je ook iets vinden wat je eigenlijk nooit zocht.
Gerard Marcel de Jong (St.-Anne, 1979) is meertaligheidscoördinator, beleidsadviseur Europa, voorzitter van het Europeesk Buro foar Lytse Talen en schrijver. Hij schrijft voornamelijk in zijn ‘mimmetaal’, het Bildts. Zijn roman ‘Blau fan dagen, griis fan ônrust’, de eerste roman in het Bildts, werd bekroond met de Rink van der Veldepriis 2024.
Gerard: We hebben allemaal met eenzaamheid te maken, en eenzaamheid manifesteert zich op wel duizend manieren. Het gaat diep, is intiem en persoonlijk, en zo uniek als elk mens uniek is. Door erover te praten, het aandacht te geven, kunnen we het ontsluiten, en van het persoonlijke het gemeenschappelijke – en dus het gedeelde – maken.
Anne-Goaitske Breteler (1996) groeide op oan de waaddyk fan Fryslân, dêr’t se ek no wer wenjend is. Se is skriuwster, podcasts – en tentoanstellingsmakker en jout lêzingen. Har wurk is meastal basearre op oral history en troch non-fiksje besiket se in brêge te slaan tusken stêd en plattelân, no en ferline.
Anne-Goaitske: Foar my is iensumens in emoasje dy’t sanar opkomme kin, mar ek sa maklik wer wei-ebje kin. It kin ek fielt wurde as der minsken om dy hinne binne; allinnich wêze is gjin betingst. Mar tagelyk helpt it as der minsken binne dy’t dy derút helje kinne, dy’t oan ‘e kant steane om dy út dy djipte te lûken.
Gerard Marcel de Jong (St.-Anne, 1979) is meertaligheidscoördinator, beleidsadviseur Europa, voorzitter van het Europeesk Buro foar Lytse Talen en schrijver. Hij schrijft voornamelijk in zijn ‘mimmetaal’, het Bildts. Zijn roman ‘Blau fan dagen, griis fan ônrust’, de eerste roman in het Bildts, werd bekroond met de Rink van der Veldepriis 2024.
Gerard: We hebben allemaal met eenzaamheid te maken, en eenzaamheid manifesteert zich op wel duizend manieren. Het gaat diep, is intiem en persoonlijk, en zo uniek als elk mens uniek is. Door erover te praten, het aandacht te geven, kunnen we het ontsluiten, en van het persoonlijke het gemeenschappelijke – en dus het gedeelde – maken.
Iris Dicke (2005) is geboren in Leeuwarden. Momenteel woont ze in Arnhem waar ze sinds 2023 studeert aan de Arnhemse toneelschool. Ze schrijft met name toneelteksten, zowel door haarzelf als door anderen uitgevoerd. Haar werk kenmerkt zich door een liefde voor kleinmenselijke problemen en absurdisme.
Iris: Eenzaamheid hangt voor mij samen met schaamte: de schaamte dat je je alleen voelt. De drempel om erover te praten is hoog. Daarom vind ik het zo mooi dat Sprekende Stenen er is. Door het onderwerp voor iedereen toegankelijk te maken, met verhalen van mensen uit de stad, kunnen we die drempel verkleinen. Hopelijk levert het wandelen van de route een stukje zichtbaarheid op!
Anne-Goaitske Breteler (1996) groeide op aan de waddendijk van Friesland, waar ze ook nu weer woonachtig is. Ze is schrijfster, podcast- en tentoonstellingsmaker en geeft lezingen. Haar werk is veelal gebaseerd op oral history en middels non-fictie probeert ze een brug te slaan tussen stad en platteland, heden en verleden.
Anne-Goaitske: Voor mij is eenzaamheid een emotie die te pas en te onpas kan opduiken maar ook weer wegebben. Het kan gevoeld worden te midden van anderen, waardoor je dus niet per se alleen hoeft te zijn om eenzaamheid te kennen. En toch helpt het als er omstanders zijn om je uit die diepte te trekken.
Peter van Lier (1960) studeerde filosofie, maar ontwikkelde zich daarna vooral als dichter. In zijn gedichten vormen beelden en gedachten samen nieuwe perspectieven op het bestaan.
Peter: Voor wie eenzaam is, heeft de wereld geen zin of doel meer. Maar als je dat weet te accepteren, dan blijkt er een omslag in de ervaring mogelijk te zijn die van donkerte naar licht voert. Ik kwam deze ontwikkeling tegen in boeken, maar ook bij mensen om mij heen en bij mijzelf, vooral in mijn poëzie.
Peter van Lier (1960) studeerde filosofie, maar ontwikkelde zich daarna vooral als dichter. In zijn gedichten vormen beelden en gedachten samen nieuwe perspectieven op het bestaan.
Peter: Voor wie eenzaam is, heeft de wereld geen zin of doel meer. Maar als je dat weet te accepteren, dan blijkt er een omslag in de ervaring mogelijk te zijn die van donkerte naar licht voert. Ik kwam deze ontwikkeling tegen in boeken, maar ook bij mensen om mij heen en bij mijzelf, vooral in mijn poëzie.
Iris Dicke (2005) is geboren in Leeuwarden. Momenteel woont ze in Arnhem waar ze sinds 2023 studeert aan de Arnhemse toneelschool. Ze schrijft met name toneelteksten, zowel door haarzelf als door anderen uitgevoerd. Haar werk kenmerkt zich door een liefde voor kleinmenselijke problemen en absurdisme.
Iris: Eenzaamheid hangt voor mij samen met schaamte: de schaamte dat je je alleen voelt. De drempel om erover te praten is hoog. Daarom vind ik het zo mooi dat Sprekende Stenen er is. Door het onderwerp voor iedereen toegankelijk te maken, met verhalen van mensen uit de stad, kunnen we die drempel verkleinen. Hopelijk levert het wandelen van de route een stukje zichtbaarheid op!