Arjan Hut is sinds november 2023 Dichter fan Fryslân, Marrit Jellema sinds januari 2024 Stadsdichter van Leeuwarden. Voor Leeuwarden UNESCO City of Literature schrijven ze elkaar over hun belevenissen.
Lees hier deel 1 (gepubliceerd in ons magazine LETTER, zomer 2024)
Arjan!
Het is mistig. De dauw beslaat nog steeds mijn ramen terwijl het al 10:06 is. Het is zover Arjan. De zomer is zielloos gestorven. Is er een zomer geweest? Het lijkt wel alsof ik elk jaar meer moeite heb om me een ‘’echte zomer’’ te herinneren. Je weet wel, vol met perenijsjes, zwemmen, BBQ’en, bootje varen, eindeloze dagen op het strand, de hitte van een auto. Misschien was het vroeger anders omdat ik mijn jeugd in Sneek doorbracht, maar waarschijnlijk is het gewoon zo dat ik nu voornamelijk zwem in de letters en vaak vergeet dat er nog een wereld buiten mijn hoofd bestaat. Ah, daarover gesproken! We hebben namelijk prachtig nieuws. Ons project gaat door en dat mogen we nu van de daken schreeuwen! Wat gaan die twee dichters dan doen, vraagt de nieuwsgierige lezer zich natuurlijk af. We gaan zorgen dat niemand meer kan ontsnappen aan poëzie, dat jullie er bijna in stikken, maar dan op een goede manier. We hebben namelijk een aanvraag gedaan bij Over de Drempel en die aanvraag is goedgekeurd. Voor de mensen thuis: Over de Drempel is een programma van de gemeente Leeuwarden en Arcadia waarin culturele makers en maatschappelijke initiatieven mensen bij elkaar brengen en aan de slag gaan met het thema eenzaamheid. Dit zorgt ervoor dat wij poëzieworkshops door heel Friesland kunnen gaan geven met het thema ‘’thuis’’. En dan niet hoe mooi de Oldehove is, ook al is die goed te pruimen, maar we gaan op zoek naar een diepere laag, naar een universeel gevoel. Uit die workshops selecteren wij zinnen en die zinnen gaan artiesten van Writer’s Block met graffiti (ja, het wordt mooi!) aanbrengen op gebouwen door heel Friesland. En dan juist op plekken waar mensen vaak even stilstaan of moeten wachten, zodat er hopelijk gesprekken en ontmoetingen tussen mensen gaan ontstaan door middel van poëzie door inwoners van Friesland. Prachtig toch! Je ontkomt straks niet meer aan de poëzie. Als de mensen niet naar de poëzie komen, dan komen wij naar de mensen. Zo moet het zijn, zo gaat het zijn, dat is mijn missie. Het is gek dat ik via jou praat Arjan, want jij weet natuurlijk precies wat we gaan doen, maar we zouden in deze brieven menen informeren over onze activiteiten en dan ontkom je niet altijd aan deze manier van schrijven. Ik hoop natuurlijk op veel aanmeldingen, dus het zou heel fijn zijn als iedereen hun oren en ogen open zou houden, want we gaan de workshops nog aankondigen. Verder blijf ik onverminderd veel schrijven en hopen dat hoe meer letters ik maak, hoe vaker mensen struikelen over mijn woorden. En dan moeten glimlachen. Wat jij Arjan? En wat houdt jou bezig?
Liefs!
———–
Marrit!
Hartstikkene moai dat ús projekt trochgean kin. Dy beide kearen dat we proefdraait ha (Grou en Ljouwert) binne my yn alle gefallen goed befallen. Tanksij de testworkshop yn de Blokhúspoarte misten we boppedat dy ferskriklike wedstriid Nederlân – Eastenryk op it EK. DBieb joech ús doe plak en makke ek reklame foar ús op Facebook. Immen reagearre dêrûnder mei: “Waarom hebben ze jou niet benaderd, Melvin van Eldik?” De Ljouwerter dichter waard der sels yn ‘tagged’!
Op’t heden ha ik it drok mei twa nije klassen, ien foar de Schrijversvakschool en ien foar de Skriuwersfakskoalle en ik sit yn Tresoar myn materiaal te betinken en te kopiearen. Ik bin in âlderwetske dosint, brûk gjin powerpoint (hoewol, dat is ek al hiel ‘20 jier lyn’) en sleep mei bergen papier om. Ek sil ik noch in pear hûndert gedichten lêze foar in skriuwwedstriid op Skiermuontseach.
Underwilens skriuw ik troch. Fannewike ferskynden ’50 jier Frysk bûsboekje’ (yn it nije Frysk bûsboekje), ‘Bikini knakwoarst’ (yn de FeRstival-bondel), ‘Aureoal foar in akadeemje’ (by it jubileum fan de Fryske Akademy) en ‘Bibliotheekgedicht’ (foar de bibliotheek yn Drachten). Watfoar opdrachten krijsto allegear?
Drokte is moai en nedich. Mar soms tink ik: Wêrom benaderje se Melvin net? Dan kin ik ris in boek lêze, faker by mem op besite, of in doelleas ein te kuierjen. Ik kom út in wrâld dêr’t jinsels-hielendal-kapot-wurkje heech yn oansjen stiet, mar sûnder ûntspanning wurdt dat wurk der net better op.
Ja, de simmer fleach fierste hurd foarby. Hie wat boeken dy’t ik graach yn de sinne lêze woe (‘2666’ fan Roberto Bolaño en ‘Pake Sytse’ fan Rink van der Velde) mar lang net oan ta kommen.
Sit hjir no yn in pompoenkleurige, breidene trui, fytste mei de jas oan en sjoch út op in kastanjebeam mei tsjûke fruchten. Dochs hie ik thús foar de lunch in milkshake makke, kin my neat skele. In bytsje simmer hâldt ik sa fêst.
Yn de hjerstfakânsje wol ik graach nei Surhústerfean foar in pear dagen. It adres dêr’t ik opgroeide, is no in bed & breaksfast. Wa wit, smyt it ferbliuw op it âlde stee literatuer op. (It boek dat ik dy fakânsje lêze wol is ‘The Hound of the Baskervilles’ fan Sir Arthur Conan Doyle.)
In mefrou mei sulveren hier freget oan de Tresoar-baly wêr’t it bertehûs fan Esscher stiet. Ik wit it wol, mar wurkje hjir net. Dochs rop ik ‘Prinsessehôf!’. Sa hâld ik mysels dwaande en help minsken in bytsje. Om by it Prinsessehôf te kommen, moat de mefrou trouwens by dyn stêdsgedicht op it Obe-paviljoen del. Hooplik sil se der oer stroffelje, mei in glimk!
Alle leafs, Arjan
