Relativiteit na zonsondergang
Door Betül Sefika
Dit zag je op het grote scherm bij Hotel Van der Valk
Lynbaan 35, 8941 BR Leeuwarden
Na zonsondergang
is jouw schaduw
die van iedereen en in alle relativiteit ben je licht
Je zult de zon van de grond stelen
in de eindeloosheid van ochtenden
en van het moeten
steeds opnieuw
in een leven gedeeld door alle vingers
waarmee je het wilt
oppakken, door alle vingers waarmee
het is aangeraakt
En wanneer aspiraties, eens gewonnen, al even onderhevig aan inflatie,
zich in je palm willen nestelen,
hun houdbaarheidsdatum ontmoeten
zal de vorm van je handen veranderd zijn,
wat je hebt zitten willen, niet langer
iets wat door jou kan worden vastgehouden
Je boetseert de aarde om te achterhalen wat dan wel
en er vervolgens je harde schaduw op te werpen,
een antwoord onleesbaar slechts in pogingen daartoe,
maar na zonsondergang is jouw schaduw
die van iedereen en in alle relativiteit is wat je moet
dragen gewichtloos
In de eindeloosheid van ochtenden zal de dag zichzelf
dermate bruinen dat het lijkt alsof ie je verlaat,
de aan- en uitknop voor betekenis versleten
Je meet jezelf aan de maat van anderen,
hoeveel van jou in hen past en terugkeert,
hoeveel je van je pols morst,
van een zelf afgeeft aan tijdelijke nabijheid
Van een leven gedeeld door alle vingers waarmee het is opgeraapt,
is nul overhouden
voorlopig
mathematisch onmogelijk
Tot die tijd zal het nat uit iemands blik
zwaar in je kleren hangen
Betül Sefika
Betül Sefika (1995) is een dichter en beeldend kunstenaar uit Brussel. Via beeld en taal onderzoekt ze voornamelijk de relatie tussen het aan- en afwezige. In 2020 werd ze geselecteerd voor de Parijs residentie van deBuren en in 2022 voor het Slow Writing Lab. Haar werk verscheen al eerder in DW B, Kluger Hans, Deus Ex Machina, rekto:verso en Tim magazine in de vorm van poëzie, illustratie, video en horoscoop. Ze trad o.a. op bij Perdu en tijdens Dichters in De Prinsentuin.